Fender firmasının son yıllarda hem klasik hemde modern Fender sound’unu bir araya getirmeye çalıştığı bir gitar bu “Special Strat”. Bridge (köprü) kısmında “Atomic Humbucker”, middle (orta) ve neck (sap) kısmında ise efsane “Texas Special” manyetikler var.
Gitarın gövdesi alışılageldiği üzere kızılağaç. Bilirsinizki bu ağaç parlak tonlar ile bütünleşmiş, daha doğrusu Fender’in demirbaşı haline gelmiştir. 🙂 Sapta ise yine alışılageldik akçaağaç kullanılmış. Yine yine standart 1 vol, 2 ton ve 5 yollu switch’te standartlarımız arasında. Gitarı “special” yapan ise bence sustaine doğrudan artı etki yapan 70’s headstock dedikleri kısım.
Gitarın kullanımına gelirsek; düz mantık baktığımızda “H-S-S” dizilimin “H” olan humbucker kısmıyla biraz daha sert “bridge” tonları alabilmemiz mümkün. Ancak drive’lar over-drive’dan çıkıp distortion’laşmaya başladığında çokta başarılı olmayan sonuçlar ortaya çıkıyor. Yani kısaca “ben bu gitarı alıp thrash yapacağım” demek biraz absürd kalıyor. Zaten Fender’in doğası gereği hangi tarz müziklere daha iyi sound sağladığı açık bir şekilde ortada… Ancak tabiî ki uygun pedal kombinasyonlarıyla Iron Maiden, Black Sabbath çıkmaz değil. 🙂 Gelgelelim humbucker olmasından mütevvelit switchiniz bu konumdayken cayır cayır Fender cleanlerini de pek alamıyorsunuz.
Middle manyetiğini tek olarak kullanmayı pek tercih etmediğimden direk neck manyetiğine geçelim; zaten bilindiği üzere Stevie Ray Vaughan’ın kullandığı “Texas Special” manyetiklerin clean ve drive’lı kullanımda yarattığı sound gerçektende kusursuz. Gitarı Fender Blues Junior III ve Laney CUB12 gibi amfilerle denedim ve genelde sololarda kullandığım neck manyetik konumunda şahane sonuçlara ulaştım.
Fender’in bu gitarlarında dikkatimi en çok çeken ve şüphesiz en beğendiğim nokta ise 5 yollu switchimizin 2. ve 4. pozisyonları. Yani 2. pozisyonda bridge (humbucker üst) + middle ve 4. pozisyonda middle + neck birleşimleri. Clean ve drive çalımlarda her iki poziyonda da muhteşem bir sound ortaya çıkıyor. 2. poziyon clean tonda popvari funk soundu ile buluştururken drive’ı açtığınızda çok sert olmasa da harika bir hard-rock ritm soundu oluşturuyor. 4. pozisyonda ise cleande (chorus vb. efektler ile) balladvari arpejler ile buluşup bir lambalı amfiyle tuşe kontrolünüze göre “patlak Fender soundu” dediğimiz blues soundlara da ulaşmanız mümkün. Drive’a geçtiğinizde ise türlü kombinasyonlarla hayal gücünüzün sınırlarında her yere gidebileceğiniz sonuçlar almanız mümkün.
Gitarın tek eksi yanı (aslında gitar demek haksızlık olur) ülkemizdeki malum(!) dolar kurunun yüksek olması sebebiyle fiyatının biraz yüksek olması. Hitap ettiği seviye ise tabiî ki bu kadar övgüden sonra orta ve üst seviye. 🙂
