İlk Yavuzfest hala dün gibi aklımda. Küçükçiftlik Park Yavuz Çetin`e saygı için gelenlerle dolup taşıyordu. Önemli gitaristler ve gruplar sahne almıştı. Tek günlük festivalde değişik duygular yaşamıştık.
Yavuzfest`in ikincisinin geleceğinden emindik. Yine Temmuz ayı içinde olur diye tahmin ediyorduk fakat ertelenmeler oldu. Mekanda da değişiklik yapıldı. Volkswagen Arena`ya alınan festivale ulaşım nasıl sağlanacak diye düşündüm. Pek merkezi bir yer olmaması kafalarda soru işareti yarattı. Ayrıca etkinliğin geç saatte bitmesi de ulaşım açısından problem doğuruyordu.
Volkswagen Arena`ya metro ile gittim. Metroda festivale giden bir kitleyle karşılaştım ve hep beraber mekana doğru yol aldık. Saat 13:30 gibi kapıdaydım. Büyük bir kuyruk bekliyordum ama ortam sakindi. Çok beklemeden içeriye girmiş oldum. Girişte müzik standları ve Yavuz Çetin`in eşyalarının olduğu kısım gözüme ilk çarpan yerler oldu. Bar sayısı ve oturma yerleri beklediğimden fazlaydı. Konser alanının dışında kalan bölümler;
Giriş:
Stand:
Yavuz Çetin Sergisi:
Yiyecek/İçecek Bölümü:
Efes Bar:
Performanslara geçmeden önce festivalde yer alan grupları/sanatçıları hatırlayalım:
- Adamlar
- Sahte Rakı
- Can Gox
- Moğollar
- Cem Köksal
- Gür Akad
- Tanju Eksek & Yavuzcan Çetin
- Kurtalan Ekspres
- Murat İlkan
- Bulutsuzluk Özlemi
- The Ringo Jets
- Korhan Futacı & Kara Orkestra
- Yasemin Mori
- Ogün Sanlısoy
- Mor ve Ötesi
- Pentagram
- Batu Mutlugil
Festivalde 17 isim olduğu için sahne süreleri de haliyle kısa tutuldu. İlk festivalde olduğu gibi 3-4 şarkılık performanslar izledik. İlk organizasyonda Yavuz Çetin`den şarkı çalınmaması çok eleştirilmişti. Bu sefer Yavuz Çetin`den parçalar çalındı ve ek olarak, sahne hazırlıkları yapılırken Yavuz Çetin`in şarkılarıyla vakit geçirdik.
Adamlar`ı festival kadrosunda görmek beni çok mutlu etti. Son zamanlarda aşırı dinlediğim gruplardan biri. İlk şarkı başlayınca anladım ki harika bir ses sistemiyle festival devam edecek. Üst üste binen sesler, kaybolan enstrüman yoktu. Tertemiz sound aldık. Mekanın kapalı olmasının avantajı olabilir. Kapısı Kapalı, Koca Yaşlı Şişko Dünya ve Kadın adlı parçaları çaldılar. Şakacı Birisin Sen`i de duymayı çok istedim ama başka konsere kaldı. Adamlar`ı dinlemeye gelen müzikseverler şarkılara eşlik etmekten geri durmadı.
Geçen sene de konser veren Sahte Rakı enerjik bir şekilde sahneye çıktı. Sahte Rakı ilk organizasyonda sadece bir Yavuz Çetin parçası çalmıştı. Volkswagen Arena`da ise 4 tane çaldılar. İstanbul`a Ait, Cherokee, Bul Beni ve Sadece Senin Olmak arkaya arkaya geldi. Yavuz Çetin şarkıları çalınırken bazı bölümler seyirciye verildi. Güzel bir iş bölümüyle seyirci de hareketlenmiş oldu.
Benim için günün en önemli kazanımlarından biri Can Gox oldu. İsmini çok duydum ama bir kere bile dinlemedim. Can Gox zannediyorum kendi bestelerinden biriyle giriş yaptı. Sweet Home Chicago, Wrong Side of the Road ve Simple Man onu takip etti. Can Göksun`un güçlü sesi ve samimi tavrı sahneye odaklanmamızı sağladı. Blues sololarıyla kendimizden geçtik.
Rock tarihimizin dev çınarı Moğollar, klasik konser girişini sürdürdü. Enstrümantal başlayan konser Issızlığın Ortasında ile devam etti. Cahit Berkay şarkıya başlamadan önce, Sivas katliamını hatırlattı ve unutmamak, unutturmamak için çalacaklarını söyledi. Türkiye`de devil horns işaretini yapan ilk rocker Taner Öngür ağırbaşlılığıyla görevini yaptı. Moğollar sahne süresini biraz aşmasına rağmen son parça olarak Resimdeki Gözyaşları`nı çaldı. Böylelikle Emrah Karaca`nın da vokalini duymuş olduk. Moğollar çalarken gözlerimizin dolduğunu da ekleyeyim.
Blues ve Anadolu Rock`tan sonra Cem Köksal ile vitesi yükselttik. Cem Köksal ve ekibi Set Me Free, Cherokee ve Kalbim Bomboş ile seyircinin karşısındaydı. Mehmet Kaya`nın sesiyle Cem Köksal`ın gitarının sesi hayranlık uyandırdı. Davul adeta göğsümüzü yumrukladı. Cherokee, günün en sert Yavuz Çetin yorumuydu. Ortamı ısıtan Cem Köksal`ı daha çok sahnede görmek istiyoruz.
Cem Köksal`dan sonra Gitarizma`dan Gür Akad, Çağatay Ateş ve Alpay Şalt üçlüsü karşımızdaydı. Gür Akad`ın performansından çok etkilendim. Uzun süre aklımdan çıkmayacağından şüphem yok. Deep Purple`dan Black Night cover`ı mükemmeldi. Gür Akad`ı daha önce izleyenler, bu kadar hareketli beklemiyormuş. Akad, Yavuzfest`te bir başka çaldı diyebilirim. Yavuz Çetin`den Yaşamak İstemem`i hep birlikte söyledik. Parçaların solo kısımlarında hipnotize olmuş gibiydik. Gitarizma adına yakışır bir kalite ile çaldı ve sahneden indi.
Yavuzcan Çetin ve Tanju Eksek beklendiği üzere Yavuz Çetin ağırlıklı setlist ile çıktı. Sweet Home Alabama`yı Yavuzcan Çetin tek başına söyledi. Geçen sene de bu şarkıyla başlamışlardı sanırım. Daha sonra Çok İstiyorum, Hisset Beni ve Benimle Uçmak İster Misin geldi. Tanju Eksek şarkıları çok farklı yorumladı. Bazen orkestranın zorlandığını hissettim. Benimle Uçmak İster Misin`in solo kısmında Yavuzcan Çetin sahnede devleşti. Aynı babası gibi derler ya, aynen öyleydi.
Kurtalan Ekspres hazırlıkları devam ederken Rock Medya/Takas Pazarı ekibi de toplandı. Zaman geçtikçe daha da kalabalıklaştık. Kurtalan Ekspres`i ön taraflardan izledik. Barış Manço`yu, Cem Karaca`yı, Yavuz Çetin`i ve daha niceleri andık. Klasikler arasında olan Dönence ile başladık. Ahmet Güvenç, Maden Ocağı`ndan önce “bir daha böyle bir şarkı yapmayız umarım” dedi. Kapanış ise Gül Pembe ile yapıldı.
Murat İlkan`dan önce biraz hava alalım diye dışarıya çıktık. Sigara içilen alanda adım atacak yer yoktu. O bölümler çok sıkışıktı. Murat İlkan, Dil ile giriş yaptığında dışarıdaydık. Yaramaz Çocuk`un ortalarında konser alanına döndük. Murat İlkan`ın solo albümüne ismini veren Fanus ile ekip sahneden indi. Murat İlkan iner inmez, Pentagram ile sahneye çıkar mı tartışmaları da başladı.
Bulutsuzluk Özlemi`ni tekrar izlemek çok güzeldi. Daha önce canlı dinlemediğim Bulutsuzluk Özlemi ve Acil Demokrasi setlist`teydi. Nejat Yavaşoğulları, Acil Demokrasi`nin sonunda, “bu şarkıyı gelecekte inşa edeceğimiz demokrasiye adıyoruz, Can Dündar`a gönderiyoruz” dedi. Büyük bir alkış, tezahürat koptu. Sözlerimi Geri Alamam`sız bir Bulutsuzluk Özlemi olmaz. Volkswagen Arena şarkıya eşlik etti. Yine Düştük Yollara`da tempo epey arttı.
Yavuzfest`in benim için son performansı Bulutsuzluk Özlemi oldu. Sonraki grupları çok izlediğim için ve Batu Mutlugil`in 00:00`dan sonra sahneye çıkacak olması nedeniyle erken ayrıldım.
Yavuzfest ilki gibi yine büyük bir kitleyi kendisine çekmeyi başardı. Bilet fiyatlarının çok uygun olmasının bunda payı büyük. 35 liraya 17 grup cazip bir teklif. Yavuz Çetin`in parçaları canlı söylenirken duygulandık. Uzun süre görüşmeyen gruplar, arkadaşlar Yavuzfest`te buluştu. Yavuzfest aslında bir köprü görevi görüyor. Yavuz Çetin`i anmak için oradayız ama bir yandan da uzun zamandır görmediğimiz birilerini orada görünce mutlu oluyoruz. Hayranı olduğumuz bir grup sahnedeyken yüzümüzde bir tebessüm oluşuyor. Hüznü ve mutluluğu bir arada yaşadığımız tek festival belki de.
Konser açısından sorunsuz bir gün geçirdik. Sahne süreleri aksamadı, arkada çalışan ekip hızlıydı. Ben pek olumsuz bir şey görmedim. Herkes halinden memnun gibiydi. Yavuzfest sürekli düzenlenen festival olma yolunda emin adımlarla yürüyor. Organizasyona teşekkür ederiz.
